Στο γαλλικό λεξιλόγιο (και δευτερευόντως στο αγγλικό) με την ανωτέρω λέξη χαρακτηρίζεται ποικιλία, σαλάτας κυρίως, ετεροκλήτων συστατικών. Παλαιότερα (1771) χρησιμοποιήθηκε για ανοητεύοντα κείμενα, διανθισμένα με πληθώρα ασχέτων παραθεμάτων. Λέξη εμπνευσμένη από την ασαφών ορίων τουρκοκρατούμενη πολυεθνική Μακεδονία, όπου συζούσαν αναμίξ Ελληνες, Τούρκοι, Εβραίοι, Βλάχοι, Βούλγαροι και άλλοι δευτερεύοντες.
Στις αρχές του περασμένου αιώνα, στα πρόθυρα κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ελληνες, Σέρβοι, Βούλγαροι -και με επίζηλο έπαθλο τη Θεσσαλονίκη- πολέμησαν κατά των Τούρκων στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, για την κατάκτηση της περιοχής την οποία μακροχρονίως εποφθαλμιούσαν. Εμείς για την απελευθέρωση ομοεθνών και ανάκτηση ιστορικών εδαφών, οι Σέρβοι, αποκλεισμένοι τότε από θάλασσα, για να βρουν διέξοδο στο Αιγαίο και οι Βούλγαροι για την πραγμάτωση της δικής τους Μεγάλης Ιδέας, της Μεγάλης Βουλγαρίας της εφήμερης συνθήκης του Αγίου Στεφάνου (1878). Οι επακολουθήσαντες δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι είχαν ως συνέπεια μετακινήσεις πληθυσμών, π.χ. εγκατάσταση Μικρασιατών προσφύγων, οι οποίες κατέτειναν στη σύμπτωση συνόρων και εθνοτήτων.
Η παρούσα εκκρεμότητα σχετικά με τους προς Βορρά γείτονες προκύπτει από βαθύ υπαρξιακό πρόβλημα που αφορά την πραγματική τους ταυτότητα. Γενεσιουργός αιτία η ανάδειξη του μεσαιωνικού δυτικού τμήματος της Βουλγαρίας επί τσάρου Συμεών με επίκεντρο τη Αχρίδα το 893 σε εστία πνευματικής και θρησκευτικής βουλγαροσλαβικής ακτινοβολίας. Αυτή ήταν η αρχή της πραγματικής ιστορίας των σημερινών Σκοπιανών. Η αφετηρία της ύπαρξής τους. Οι μακροί σκοτεινοί αιώνες της τουρκοκρατίας που σάρωσε τα Βαλκάνια, σχεδόν νάρκωσαν τις μνήμες. Ωσπου ο ρωσικός πανσλαβισμός αφύπνισε τα βουλγαρικά οράματα με την προτεινόμενη υπερμεγέθη Βουλγαρία του Αγίου Στεφάνου, η οποία, περιλαμβάνοντας ολόκληρη τη Μακεδονία, έφτανε ώς την Αλβανία και τον Αλιάκμονα! Η συνθήκη αυτή σύντομα ανατράπηκε στο Βερολίνο, αλλά η βουλγαρική Μεγάλη Ιδέα είχε πια γεννηθεί και ριζώσει.
Βουλγαρικές ήττες στον Β΄ Βαλκανικό και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έπληξαν βαριά τη Μεγάλη Ιδέα, η οποία έκτοτε μεταλλάσσεται κάτω από διάφορα προσωπεία - μάσκες. Προωθείται η ιδέα του σλαβομακεδονισμού, ο οποίος διεκδικεί την κληρονομιά του τσάρου Συμεών. Μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων η διαβόητη IMRO (Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση) δημιουργεί συνεχώς αποσταθεροποιητικά προβλήματα τόσο στο βασίλειο της Νοτιοσλαβίας, όσο και στη Βουλγαρία, με συνέπεια μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών από τον βουλγαρόφωνο Νότο της πρώτης στη δεύτερη.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, ελέω συμμάχων Γερμανών, οι Βούλγαροι επανιδρύουν τη Μεγάλη Βουλγαρία, ενσωματώνοντας το σημερινό κράτος των Σκοπίων. Μεταπολεμικά ο Τίτο επανακτά την περιοχή, κατασκευάζοντας, εντός των ορίων της Γιουγκοσλαβικής Συνομοσπονδίας, τη Δημοκρατία της Μακεδονίας και προωθεί «εμπλουτισμό» του παλαιότατου βουλγαρικού ιδιώματος με σερβικές λέξεις.
Συμπερασματικά των ανωτέρω είναι εμφανές και κατανοητό ώς ένα σημείο το πρόβλημα ταυτότητας των γειτόνων· τούτο όμως εκμεταλλεύεται δεόντως η υπερατλαντική υπερδύναμη για να στρατολογήσει νέους «προθύμους» υποτελείς, μέσω των οποίων προγραμματίζεται η αποδυνάμωση της Ευρώπης σε μια άπραγη πολυεθνική μεγάλη (σαλάτα) Macdoine. Αλλά η συνεχής εναλλαγή στις μάσκες των γειτόνων, στις οποίες έχει προστεθεί ο προκλητικός σφετερισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου (πώς τους ξέφυγε ο Αριστοτέλης;), ακόμη και των προϊστορικών κατοίκων, οδηγεί στον πειρασμό να προταθεί στις διαβουλεύσεις και το όνομα «Μakedonia - Usa».
