Ενώ εμείς, δεκαετίες τώρα, αναχαράζουμε ακόμη στα χαρτιά τα "μεγάλα έργα" του εσωτερικού, Εγνατία, ζεύξη Ρίου-Αντίρριου, κ.λ.π., γιά δεύτερη φορά μέσα στον Ιούλιο, (4/7ου: "Τούρκοι επιχειρηματίες στη Ρωσία". 22/7ου: "Τουρκία: ερείσματα στις αγορές της Αν. Ευρώπης".-ΟΙΚΟΝΟΜ1ΚΗ "Κ"), επανέρχεται στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ το μείζον θέμα της δυναμικής και πλουτοφόρας παρουσίας της Τουρκίας στον υπό διαμόρφωση χώρο της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας. Οικιστικά προγράμματα, χαλυβουργεία, διυλιστήρια, εργοστάσια πετροχημικών και κεραμικών, νοσοκομεία, εμπορικά κέντρα, γέφυρα στο Δούναβη, αεροδρόμια και οδικός άξων Αυστρίας-Ουκρανίας, έργα προϋπολογισμού συνολικώς δισεκατομμυρίων δολλαρίων που θα εκτελεστούν και με επιχώριες συνεργασίες, δίνουν το μέτρο του τουρκικού εγχειρήματος.
Με θλίψη ανατρέχει η μνήμη στο όχι τόσο μακρινό παρελθόν, όταν οι ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες με το υψηλής τότε στάθμης τεχνικό προσωπικό έδιναν το δημιουργικό και εύφημο παρών στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής και ο ιδιοφυής πρωτοπόρος Απόστολος Δοξιἐδης, με λαμπρό επιτελείο άξιων συνεργατών, καινοτομούσε από το νεοπαγές Ισλαμαμπάντ και τη Βαγδάτη ως την πρωτεύουσα των Η.Π.Α., αναγνωριζόμενος διεθνώς ως ο θεμελιωτής της "Οικιστικής".
Οι εμφανισθέντες έκτοτε στο πολιτικό προσκήνιο νέοι Αλκιβιάδαι, με την "κυβεία" που παρηχεί σημαδιακά στον πυρήνα του ονόματος, έκδηλη στην πολιτική τους δραστηριότητα, κατάφεραν να αντιστρέψουν δραματικά αυτή τη θαρραλέα και δημιουργική εξωστρέφεια, σαλαγώντας με κοινωνικοφανή (παρ)οράματα το αποπροσανατολισμένο πλήθος στις θερμοκοιτίδες του Δημοσίου και των ΔΕΚΟ, όμηρο αλλά και διαμορφωτή συνάμα κομματικών και μόνο σκοπιμοτήτων. Σκοπιμοτήτων που δεν άφησαν ανεπηρέαστη και την απόδοση των πνευματικών φυτωρίων, τα οποία εξασφάλιζαν στο παρελθόν την ποιότητα της τεχνικής παρουσίας μας στο εξωτερικό.
Τώρα χρειάζεται διπλός κόπος και άδηλος χρόνος γιά τη διόρθωση της αδιέξοδης πορείας και την επαναφορά της στη σωστή κατεύθυνση που σχεδόν όλοι πιά αναγνωρίζουν ως αναγκαστικό μονόδρομο, όπως θα έπρεπε να το είχαν αντιληφθεί και αντιμετωπίσει από την αρχή ηγήτορες άξιοι του ονόματος. Και οι χαμένες ευκαιρίες δεν ανακτώνται.
