Τον Νοέμβριο που πέρασε, συμπληρώθηκαν τρία χρόνια αφότου έφυγε ο Γιάγκος Πεσμαζόγλου από τον κόσμο μας· παρών όμως είναι πάντα στη μνήμη όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν και να εργαστούν υπό την καθοδήγηση του.
Ανάστημα πρώτο, ηθικό και πνευματικό· και παράστημα. Υποδιοικητής στην Τράπεζα της Ελλάδος πριν από τη δικτατορία, δεξί χέρι του διοικητή Ξ. Ζολώτα, με ακατάβλητη εργατικότητα, λαμπρή οικονομολογική -και όχι μόνο- παιδεία και στίλβουσα γλωσσομάθεια, διέπλασε μεταξύ άλλων και τη Διεύθυνση Μελετών της Τραπέζης σε μοναδικής για την εποχή εμβέλειας διαγνωστικό όργανο της λειτουργίας της οικονομίας.
Αδιαπραγμάτευτος στην τήρηση των προθεσμιών, (άλλοι καιροί!), ικανός να μεταδίδει στα στελέχη των μελετών την ανταμείβουσα αίσθηση της υπεύθυνης συμμετοχής στο επιτελούμενο σημαντικό έργο, επετύγχανε το μέγιστο της απόδοσης εκάστου. Την πολιτικά ασταθή εκείνη εποχή ήταν όντως παρήγορη η σταθερή πρόοδος της οικονομίας της χώρας και η θαρραλέα απόφαση της πορείας προς την Ευρώπη βρήκε στο πρόσωπο του Γιάγκου Πεσμαζόγλου τον φύσει προορισμένο ηγήτορα για τις μακρές και επίπονες διαπραγματεύσεις.
Οπως ήταν αναμενόμενο, ο Γ. Πεσμαζόγλου ύψωσε το ανάστημα του ενάντια στη δικτατορία και πλήρωσε το τίμημα με εκτοπίσεις και εγκλεισμό στα διαβόητα κρατητήρια. Μετά τη δεινή αυτή παρέθεση συνέχισε την προσφορά πολύτιμων υπηρεσιών από ανώτατες δημόσιες και ακαδημαϊκές θέσεις. Ευτύχησε να δει ολοκληρούμενο το ευρωπαϊκό του όραμα της σύνδεσης, στην πραγματοποίηση του οποίου τόσο αποφασιστικά είχε συμβάλει.
Βασιζόμενη σε προσωπική εμπειρία συγκεκριμένης περιόδου, η ελλιπέστατη αυτή αναφορά αμυδρότατα μόνο σκιαγραφεί την προσωπικότητα και το έργο του εξέχοντος ανθρώπου, ο οποίος υπήρξε πρότυπο Έλληνος Ευρωπαίου.
